Witam Was Kochani.
Dzisiaj pragnę podzielić się z Wami problemem, który pewnie nie tylko mnie dotyka.
Sądzę, że każdego, kto para się rękodziełem, ale również muzyką, czy inną dziedziną artystyczną, która wymaga myślenia twórczego.
Czy zdarzyła się Wam pustka? Brak weny?
Albo macie tyle pomysłów, że nie wiadomo od czego zacząć, i w efekcie siedzicie w pracowni
i nic Wam nie pasuje?
Mnie to się czasami przytrafia... i nie cierpię tego stanu...
W chwilach, kiedy jakiś pomysł wpada mi do głowy rysuję i zapisuję go.
Ale w stanach "zakręcenia" nawet te wskazówki nie pomagają.
Co wtedy robię? Jak zmusić wenę do powrotu?
Wygląda u mnie to tak....
Otwieram szufladę z tkaninami, przeglądam je, wyciągam i staram się dopasować z innymi, wywracam wszystko do góry nogami.
W ciągu godziny moja pracownia wygląda tak, jakby ktoś wrzucił do niej granat :)
Taka "myślówa" i bajzel w 99% pomaga mi.
Tak też było i dzisiaj....
Po grzebaniu w tkaninach wybrałam 3 zestawy:
Tkanina w stempelki i pismem, do tego kawałeczek ( resztka z bieżnika orientalnego) bardzo ozdobnej bawełny.... pomysł?
Serweta z aplikacjami w kształcie.... owal? Może Koło?
Nie wiem, ciągle nie wiem... dlatego wyciągnęłam następny zestaw...
Śliczne, bardzo delikatne jaśniutkie tło i folkowa tkanina...
miała być na drugą narzutę, ale jakoś nie lubię powtórek....
No więc, co z tego zrobić?
W tym momencie ciśnienie już rośnie.... nie ważne, czy mam zamówienia, czy nie,
muszę każdego dnia coś stworzyć. Tak sobie założyłam i trzymam się tego.
Kolejny pomysł na ten zestaw, to jasne poduchy z aplikacją w kształcie dużego serca
z folkowej tkaniny.
Chyba tak.... ale musi to jeszcze poczekać....
Zabrałam się za następny zestaw :)
Te tkaniny czekają od lipca.... ta z klateczkami jest wyjątkowej urody....
szary, czarny, mięta i stare złoto....
Ale co z tego zrobić?
Klateczki układają się dość nieciekawie... żeby coś zrobić,
musiałabym dużo z tej tkaniny "zmarnować"...
Ale klapki w głowie się otworzyły, hurrrraaaaa,
nareszcie będę mogła się zabrać za pracę.
Uwielbiam ten stan, kiedy w końcu, po kilku godzinach kombinowania i myślenia,
mogę zacząć mierzyć i kroić.
Ponieważ jestem na etapie kółek, postanowiłam "zmodzić" kolejną poduszkę tego typu.
Ale tym razem 2, albo nawet 3 sztuki - bo na tyle wystarczy mi materiału.
Oczywiście, nie będą identyczne, myślę, że będą miały inne pikowania.
No i zaczęłam.... wycięłam na początek 18 kółek - na 2 poduszki.
Musiałam tak je dopasować, aby jak najmniej "zmarnować" z tej "klateczkowej" tkaniny.
To co zostanie, przyda się... zawsze się wszystko przydaje :)
Aby moje kołka były równe, zastosowałam technikę, która zawsze się sprawdza.
Wykorzystałam do tego celu delikatną tkaninę, którą używam do haftu.
Zszyłam je razem, nacięłam tył, wywróciłam na prawą stronę i powstała idealna aplikacja koła.
Aby tkanina się nie marszczyła, użyłam nożyczek z ząbkami .
Po wywróceniu aplikacji na prawą stronę trzeba je bardzo porządnie przeprasować.
Uffff.... czy zbliżam się do końca?
o nieeee, to dopiero początek.
Teraz trzeba rozmieścić kółeczka na tle... bardzo dokładnie...
zajęło mi to - bagatela - 1 godzinę.
Przyczepić szpilkami albo przykleić specjalną fastrygą w kleju i przyszyć do wierzchniej tkaniny.
Mmmm, jaki wybrać ścieg?
Tym razem użyłam innego niż zwykle i po przyszyciu pierwszego kółka pożałowałam.
No ale cóż, zaczęłam już, to muszę tak skończyć.
Przez ten niefortunny wybór będę musiała jeszcze raz je przeszyć, ale już później.
Dalej, trzeba złożyć wierzch, środek ( bawełniana ocieplina) i tył...
Tak przygotowaną "kanapkę" można zacząć pikować.
Ale jaaaaaaak????
Znowu wzięłam miarki i pisakami znikającymi zaznaczyłam najpierw linie - środki kółek.
a potem środki odstępów...
Wybór nici - to kolejna bardzo ważna sprawa.
Ostatnio bardzo się namęczyłam, bo wybrałam piękne bawełniane, cieniowane nici,
ale dość grube.
Tym razem postanowiłam, że użyję nici Isacord 40...
Pikowanie okazało się być bardzo przyjemne i bezproblematyczne.
Czy widzicie, jak te płaskie tkaniny zaczęły żyć?
Specjalnie wypikowałam tylko tło na około klateczek...
i miałam rację, tak właśnie miało być :)
Po pikowaniu całość zwilżyłam spryskiwaczem wodą,
szczególnie zwracałam uwagę na to, aby linie pomocnicze pisaka zniknęły.
Jest to bardzo ważne, bo kiedy zostaną jakieś znaki i przeprasujemy je gorącym żelazkiem,
to możemy powiedzieć "bye bye" naszej pracy....
Została jeszcze do uszycia tylna część poduszki z zamkiem.
Ale to już jutro.
A wtedy podusia będzie miała specjalną sesję zdjęciową, będę mogła się nią
pochwalić i trafi do sklepiku.
Jeśli wyjdzie fajnie i będę zadowolona, powstanie następna, druga,
no... może jeszcze trzecia.
Bo sądzę, że będą super wyglądały RAZEM.
A tym czasem Mała nasza (to Jej imię)
czeka na wyjście, na wieczorny spacerek.
CAŁUSKI Kochani :*
